Sanktuarium Matki Bożej Przyczyny Naszej Radości „Maria Śnieżna”, zwykle krótko sanktuarium „Maria Śnieżna” lub sanktuarium Marii Śnieżnej (niem. „Kirche Maria Schnee”) – sanktuarium maryjne w późnobarokowym, górskim kościółku pochodzącym z końca XVIII wieku, znajdujące się pod szczytem góry Igliczna w Masywie Śnieżnika, w miejscowości Góra Igliczna nieopodal Międzygórza.
Historia
Kościół zbudowano w stylu lokalnej, śląskiej odmiany baroku. Wzniesiono go w pobliżu miejsca, w którym pierwotnie stała ludowa figura Marii z Dzieciątkiem ustawiona w pod konarami rozłożystego buka. Figurę przywiózł w 1750 z pielgrzymki do Mariazell w Austrii wójt Wilkanowa Krzysztof Veit. Rzeźba ta była kopią tamtejszej Madonny. Piętnaście lat później okolicę nawiedziła potężna wichura, która obaliła również drzewo, nie uszkodziła jednak samej figury. Miejscowa ludność poczytała to za znak od Boga i przeniosła figurę w bezpieczniejsze miejsce, a w 1776 zbudowano dla niej nową, drewnianą kaplicę.
Dotychczasowa kaplica przestała wystarczać w latach 70. XVIII wieku. Nie mogła pomieścić licznych wiernych przybywających na wieść o cudownych uzdrowieniach, dlatego postanowiono zbudować w jej miejsce nowy kościół. Kamień węgielny pod kościół wmurowano 18 czerwca 1781 roku. Prace murarskie zlecono Andrzejowi Jägerowi z Międzylesia, a ciesielskie Józefowi Knietigowi z Wilkanowa. W budowie uczestniczyli pielgrzymi przybywający na Igliczną. Zasadnicza bryła kościoła stanęła rok później. 22 października 1782 wikariusz książęco-arcybiskupi arcybiskupa Pragi, ksiądz Karl Winter z Międzylesia, kościół poświęcił. Dwa lata później dobudowano od zachodu wieżę, a w 1821 tzw. soboty.
W miejscu, w którym dawniej stała drewniana kaplica, wybudowano w 1817 drewnianą plebanię.
Źródło: Wikipedia (autorzy, na licencji CC-BY-SA 3.0)