Około 500 m poniżej wodospadu rzeki Wilczki, w Międzygórzu, znajduje się kamienna zapora tworząca suchy zbiornik retencyjny. Zbudowano ją w latach 1906-1908 po serii katastrofalnych powodzi, które wystąpiły na tych terenach pod koniec XIX i na początku XX wieku.
W 1920 r. wybudowano przy zaporze dom dla stróża. Pierwszym zaporowym był pan Blaser w latach 1920 do 1938, a po nim Hermann Rauhut od 1 maja 1938 do 1946, do czasu wysiedlenia.
Zapor ma 102 m długości i 29 m wysokości. Zbiornik retencyjny może pomieścić około 1 mln m³ wody. Udostępnione jest przejście koroną zapory.
Powódź stulecia w 1997 roku na zaporze w Wilczce rozpoczęła się od zapełnienia suchego zbiornika przeciwpowodziowego i przelania wody przez zaporę oraz zalania terenów wokół zapory.
Źródło: Wikipedia (autorzy, na licencji CC-BY-SA 3.0)